Een Aware Parenting visie op emotieregulatie

Deze term ben je vast al vaker tegengekomen: emotieregulatie. Het valt me op dat er steeds meer aandacht voor is en het lijkt vaak dé oplossing voor de grote emoties die kinderen laten zien. 

Driftbuien na de peuterleeftijd? Emoties leren reguleren!

Geschreeuw wanneer een kind niet naar bed wil? Emoties leren reguleren!

In huilen uitgebarsten omdat een puber niet naar een feestje mag? Emoties leren reguleren!

Maar wat houdt het precies in?

Jouw eigen ervaring
Reguleren betekent “in goede banen leiden”. Emotieregulatie is dus het in goede banen leiden van emoties. Maar wat is goed? Dit is natuurlijk ontzettend subjectief. Wanneer jijzelf opgegroeid bent met volwassenen die jouw grote emoties niet accepteerden, zul je zelf ook moeite hebben met het accepteren van grote emoties. Je hebt het immers niet geleerd – je hebt zelfs het tegenovergestelde geleerd: grote emoties mogen er niet zijn. Als ouder zul je dan moeite hebben met het ervaren van zowel je eigen als andermans emoties, zoals die van je kinderen. Vanuit die optiek is het dus gewenst dat jouw kinderen ook hun gevoelens reguleren door ze binnen te houden en te onderdrukken. Uitspraken als “grote jongens huilen niet”, “niet aanstellen” of “niet flauw doen” sluiten daarop aan. Wanneer je echter toch wordt getriggered, speelt het risico om overspoeld te worden door de emotie en zo controle te verliezen, wat destructief kan zijn voor jezelf of de omgeving. Wanneer je niet gezond met je emoties omgaat is ook het risico op een depressie groter. Hierdoor is de laatste jaren steeds duidelijker geworden dat het op een goede manier uiten van emoties van groot belang is. 

Je kind ondersteunen
Wanneer je daarom besluit dat je je kind graag wil leren goed om te gaan met zijn/haar emoties en je gaat online op zoek naar tips voor emotieregulatie, vind je zaken als emoties benoemen en uitleg geven aan de situatie. De paradox hierin: beide manieren zorgen ervoor dat je kind weggaat van de emoties en naar de ratio gaat. Op die manier gaat je kind dus alsnog uit verbinding met het lichaam - daar waar je de emoties voelt. Zo wordt de emotie opnieuw weggedrukt en niet verwerkt. Wat je kind wel helpt in zo’n situatie is een veilige haven bieden, de trigger niet langer voeden (maar een eventuele grens wel bewaken), het gevoel erkennen en het er verder gewoon te laten zijn. Je kind leert dan dat emoties geaccepteerd worden, vanzelf weer wegebben en er dus er niet bang voor hoeft te zijn. Zo zal jouw kind opgroeien met respect voor grote gevoelens en wordt het uiten ervan juist een gezonde manier van met emoties omgaan.

Zelf aan de slag
Om je kind dit te kunnen bieden, zal je als ouder eerst zelf comfortabel moeten raken met emoties en zelf ermee aan het werk moeten. Je eigen emoties leren accepteren, de ruimte geven, oude pijn doorvoelen en loslaten zijn daar stappen van. Dat is een flinke klus. In tussentijd kan je, wanneer je getriggerd wordt en het voelt alsof je overspoeld wordt, je lichaam kalmeren door te focussen op een rustige buikademhaling en je hand op je hart te leggen. Op die manier wordt het parasympatisch zenuwstelsel geactiveerd en komt je lichaam tot rust. Zo kan je ook aan je kind voorleven dat je niet bang hoeft te zijn voor je emoties.

EQ stimuleren
Daarnaast kan je je kind ook helpen door op andere momenten dan in the heat of the moment met je kind te praten over emoties. Al vanaf jonge leeftijd is het goed om boekjes te lezen over emoties en om te oefenen met het juist benoemen van de emoties. Idealiter blijf je dan niet bij de basisemoties, maar breng je ook wat gradaties aan, zoals geïrriteerd, boos en woedend. Het kan ook helpend zijn voor zowel je kind als jezelf om te bespreken wat je kind fijn vindt in zo’n moment: een dikke knuffel of een momentje voor zichzelf? 

Work in progress
Als laatste moet je je realiseren dat het zo’n 25 jaar duurt voordat het voorste gedeelte van het brein (de prefrontale cortex) volgroeid is. Dit hersengebied is belangrijk voor de ontwikkeling van executieve functies. Het kan helpen om te beseffen dat kinderen dus neurologisch gezien de capaciteiten nog niet volledig hebben om hun gedrag als gevolg van emoties te beheersen.

Maar vooral, hou vertrouwen. Soms voelt het als een oneindige stroom aan boze buien of tranen. Zolang jouw kind bij jou mag ontladen, komt het goed!