Onverklaarbare huilbui na een leuke dag!

We hadden zoveel plezier op het verjaardagsfeestje van mijn zoon, met alle kinderen! Wel echt heel leuk maar ook een enorm super drukke dag. Voor mijn zoon door alle indrukken, mensen, maar ook het idee dat hij een jaar ouder is en weer wat groter. Dit vinden kinderen vaak leuk, maar er zijn ook veel indrukken te verwerken na zo’n dag! En het verjaren is ook ergens spannend: wat wordt er nu van mij verwacht? Mag ik niet meer klein zijn? Kan ik nu niet meer dit en dat doen?

En die verjaardag was niet alleen druk voor mijn zoon, maar ook voor mij. Maar ja, ik hoef je niet te vertellen dat dat op een andere manier druk voor mij dan voor hem was! Gelukkig weet ik dat mijn leven EEN stuk GEMAKKELIJKER wordt als ik dan vervolgens een rustige dag in plan, waarin even helemaal niets moet.

En eigenlijk was het feestje niet een losstaande gebeurtenis, maar meer “de kers op de taart” na een paar energieke dagen rondom zijn verjaardag, want hij was die week al jarig en dan is er natuurlijk ook het trakteren op school, wat ook allemaal spannend en leuk is en heel veel indrukken te verwerken geeft! Dus ja, als het erg druk is geweest, zoals nu, dan plan ik het liefst een rustdag in, waardoor hij ook weer fris de nieuwe week in kan.

Waarom doe ik dat?

Ik plan zo’n dag in want ik weet namelijk dat wij beiden de behoefte hebben om:

(1) Samen te ontspannen,

(2) Opnieuw verbinding met elkaar te maken,

(3) Indrukken en gevoelens te verwerken.

1. Samen Ontspannen

Na een heel erg drukke dag (of aantal dagen) plan ik liever geen dingen in, onder andere omdat er dan niet alleen minder tijd over blijft voor de 3 dingen uit het lijstje hierboven, ook ontstaat er dan eigenlijk weer een soort van planning van de dag en daarmee ontstaat dan toch weer een beetje tijdsdruk en dan moet ik toch weer wat gaan regelen en organiseren en dat is dan toch altijd meer dan dat ik denk, hoe minimaal ook.

En het fijne vind ik (en kinderen vinden dat ook heel fijn!) om op zo’n rustdag juist even helemaal in het moment op te kunnen gaan en niet te veel na te hoeven denken over tijd. Uiteindelijk kan het daardoor een heel ontspannen, gezellige en uiteindelijk toch ook productieve dag worden. Wij hadden bijvoorbeeld zelfs ook dingen als boodschappen gedaan, zonder stress en tantrums.

2. Verbinden met elkaar

Daarnaast waren mijn zoon en ik allebei op het feest eigenlijk vooral met ons eigen ding bezig geweest. Ik (samen met zijn vader en wat hulp van lieve ouders) met de organisatie, het praten met de ouders, het eten en drinken en het “managen” van de kinderen als ze moesten verplaatsen of eten of aandacht nodig hadden.

En mijn zoon was tijdens zijn feestje blij aan het spelen met zijn vriendjes en vriendinnetjes. Maar veel verbinding was er dus niet tussen ons!  Daarom heb ik de volgende dag aandacht gegeven aan het herstellen van die verbinding en eerst met hem gespeeld. We deden “vrij spel”, iets waarin je als ouder je kind volgt. Dit is een ideale manier om de verbinding te herstellen. En het vult ook de behoefte van kinderen aan verbinding. Als die behoefte is vervuld dan helpt dat kinderen om zich veilig en in balans te voelen.

In vrij spel je kind volgen, betekent daarom dat je niet je kind de les leest of moraliseert. Volgen is dus echt.. volgen. (Jaja lastig soms!) Suggesties aandragen mag natuurlijk, maar in principe bepaalt je kind. We hadden een lange vrij speel-sessie en speelden gezellig met zijn lego, knuffelden heel VEEL, lazen samen een boek en nog veel meer. Daarna voelden we ons allebei enorm verbonden met elkaar. Hij wordt dan extra knuffelig! Er zijn nog vele andere vormen van spel mogelijk, allemaal ontzettend ‘effectief’. Deze bespreek ik uitgebreid (wanneer, hoe en waarom je ze toepast) in mijn online cursus De Geheime Taal van Spel en in de live workshop De Geheime Taal van Spel).

3. Indrukken en gevoelens verwerken

Mijn zoon had heel veel plezier op zijn feest, maar er gebeurde ook veel. Er werd blij gerend en gespeeld, maar het was ook een drukke middag. Er waren verschillende vriendjes, er was jubelend plezier, het was sowieso spannend om jarig te zijn, in het centrum te staan van alle aandacht en dan alle kadootjes die spannend ingepakt zaten en uitgepakt werden.. Wat zou het zijn? Elk van die elementen van de dag riep op zijn eigen beurt gevoelens op. Blije gevoelens, gevoelens van spanning, gevoelens van verdriet toen er een element van een kadootje kwijt bleek geraakt.

Aan het einde van het feestje hadden alle kindjes rode koontjes! Ik verwachtte na zo’n inspannende dag, na een al inspannende week, bij mijn zoon een​ huilbui de volgende dag, waarin al zijn gevoelens er uit zouden komen. En ja hoor, die middag, na het samen spelen, kreeg hij later buiten op het trottoir de huilbui die ik had verwacht. Het begon eigenlijk tijdens het oversteken van een drukke straat. Ik merkte daarvoor al dat hij wat uit zijn doen begon te raken en de spanning in de lucht steeg.

Mijn eerste gedachte was “oh niet nu!” En eerst hoopte ik dat ik hem kon overtuigen om mee te gaan, omdat ik verder wilde gaan. Maar ik zag al snel dat ik tegen de stroom in ging en de huilbui onontkomelijk was. Ik wist dat ik beter even de tijd kon nemen om te luisteren, in plaats van al mijn energie te laten wegvloeien in een poging deze stenen muur te willen verplaatsen. En in plaats van me tegen hem te verzetten, koos ik ervoor om contact met hem en zijn gevoelens te maken, om hem te helpen zijn stress te ontladen. En ditmaal maakte ik via empathisch luisteren verbinding met hem. Spel en empathisch luisteren zijn 2 van de diverse Aware Parenting-tools en 2 van vele van de geweldige alternatieven voor time-outs en beloningen!

De zon scheen, dus ging ik rustig naast hem zitten op het midden van het trottoir, zoals ik zo vaak had gedaan, buiten, in restaurants, op terrassen, in het OV en in de supermarkt en ik luisterde kalm in aanwezigheid en verbinding naar zijn verdriet, terwijl allerlei mensen ons passeerden, auto’s voorbij reden en mensen in hun huizen mee konden genieten van zijn verdriet.

En na 10 minuten van een volle huilbui stond hij op en was hij terug in zijn goede humeur. Zingend en alles! Had ik geprobeerd het te fixen, op te lossen, hem te overtuigen dat het niet zo erg was of dat we iets leuks gingen doen, hem had gestraft, een time-out had gegeven, hem af had geleid met snoep of beloningen of hem alleen had gelaten om te huilen, dan zou zijn stress nog steeds ergens in zijn lichaam zitten en zou de ik waarschijnlijk de rest van de dag een rusteloos jongetje hebben meegesleept, hyperactief en boos, omdat zijn gevoelens en stress nog steeds in zijn lichaam vast zouden zitten. Maar nu ik had geluisterd en alle stress en verdriet er uit was, was hij lichter, terug in een goed humeur en werkte hij met plezier mee. Dus we konden gezellig leuke dingen doen en iets drinken in een café. En we konden ook rustig samen naar de supermarkt gaan, waar hij me blij hielp om groenten en andere dingen te kopen!